قبل از آغاز جنگ جهانی دوم، افکار به این سمت رفت که احتمالا آلمان با وجود نابغه ای مثل ورنر هایزنبرگ (خالق کوانتوم ماتریسی و البته اصل بسیار مهم عدم قطعیت هایزنبرگ) اقدام به ساخت بمب اتمی کند، بنابراین اینشتین به فرانکلین رزولت، رییس جمهور وقت آمریکا، نامه ای نوشت و در آن از امکان ساخت بمب اتم توسط آلمان سخن گفت و از آمریکا خواست برای ساخت بمب اتم پیشی گیرد. بنابراین دولت آمریکا برای پیشدستی بر دولت آلمان، پروژه ی ساخت بمب اتمی،  یعنی پروژه ی منهتن را به کمک انریکو فرمی راه انداخت. وی نخستین کسی بود که توانست برای اولین بار یک واکنش هسته ای را در راکتور خود واقع در دانشگاه شیکاگو، کنترل کند. سرپرست علمی این پروژه، رابرت اوپنهایمر بود که به وی لقب پدر بمب اتمی را داده اند. سه سال پس آغاز پروژه ی منهتن، نخستین بمب اتمی در مکزیکو تست شد و سه هفته بعد در هیروشیما و ناکازاکی، جان هزاران نفر را گرفت.(جالب اینجاست که ساختن بمب اتمی توسط آلمان توهمی بیش نبود و آلمان هیچگاه بمب اتمی نساخت و البته اینشتین بعدها از حامیان حقوق بشر و مخالفان بمب اتمی شد)